İçe döndükçe...

Bugün 3,5 saat yoga yaptım. Sabah ve akşam derslerinde esnedim, uzadım, ileri kapandım, geri açıldım... Günler geçtikçe, her harekette daha çok derinleştiğimi hissediyorum. Her derinleşme değişik duygulara sebep oluyor. İçimde biriken gri bulutlar yavaş yavaş benden uzaklaşıyor. En derinimde aynen böyle hissediyorum.




Her asananın bir anlamı var, bedende meydana getirdiği duygular kişiden kişiye farklılık gösterebilir. Son iki haftadır değişik bir süreçten geçiyorum. İlk başta fiziksel olarak bazı sorunlar yaşadım. Sakatlanma denilmez ama geçtiğimiz haftalarda sol bacağım fazla açılmak istemedi. Belki farkında olmadan zorlandı ve dinlenmek istedi. Bende bedenimi dinledim. Bedenim ve ben, hem ayrı hem bütünüz ne de olsa. Sol bacak 10 gün kadar üstüne yüklenilmesini istemedi. Ona göre hareket ettim. Esnekliğim tıkandı o süre boyunca. "Ne oluyor bana ya?" diye derslerde bol bol düşündüm ama zorlamamam gerektiğini bildiğimden, sakin kaldım. Panik duygumu bastırdım, hırslanmadım, bekledim ve iyileşti bacağım.
İlginç bir şekilde, sol bacağım normale dönünce ağrı oluşmadan önceki süreden daha esnek olduğumu hissediyorum. Bacak daha rahat öne gidiyor, esnemeler daha fazla oluyor. Özellikle Paschimothanasana'da omurgamın resmen uzadığını hissediyorum. O uzama esnasında sanki içimden sıkışan hisler fışkırıyor. Daha önce yaşadığım sıkıntılı dönemlerin içimde yarattığı griliğin içimden yavaşça çıktığını hissediyorum. Yeni bir baca monte edildi belirli noktalarıma ve gri dumanlar uzaklaşıyor. Uzaklaşacaklarda...

Ders esnasında aklıma alakasız flashback'ler geliyor:) Mesela geçen haftaki bir derste, ilkokul dördüncü sınıfta Almanya'dayken alışverişe gittiğimiz mağaza geldi aklıma. Orada sürekli kırtasiye bölümüne gider ve kalemlere bakardım, kalem alırdım. O mağazaya hep hafta içi akşamları giderdik. Tüm ortamı hissettim, bir an o yaşıma geri döndüm gibi geldi. Çocuk olan benin kalemlere olan tutkusunu hatırladım. O an kendimi çok saf hissettim. Tüm bu hisler nasıl bir anda oldu bende bilemiyorum. Bu duygularım yüz üstü mata uzandığımız anda canlanıverdi içimde.

Ayrıca bugünlerde hoş tesadüfler yaşıyorum. Etrafımdaki arkadaşlarımın çevresinde yogayla, meditasyonla ilgilenen profesyonel arkadaşlar belirdi. Zerom bugün bir yoga eğitmeni olan arkadaşı olduğundan bahsetti, beni tanıştırmak istiyormuş. Bir başka arkadaşım Doa ise bir grupla beraber meditasyon çalışmaları yapmaya başlamış. Kriyalar söyleyerek güne başlıyormuş. Yoga, meditasyon yapanlar gittikçe artıyor, konuşulan konulan daha çok bu yöne kayıyor. Bu durum nasıl da hoşuma gidiyor!

Şu an gece saatin 2'si, yarın sabah erkenden kalkıp İzmir'e gideceğim. 2 gün aradan sonra cuma sabahı yoga matımın başında olacağım. Cuma günü 3 saat derse girmeyi planlıyorum. Üzerimde bir yorgunluk var, ama bu yazıyı yazacak kadar da kendimi enerjik hissediyorum. Kendimi tekrarlamak istiyorum: Nasıl da hoşuma gidiyor:)